Συμβάσεις..

Ίσως σκεφτείς ότι δεν υπάρχει λόγος τώρα να σκέφτομαι εκείνες τις μέρες ή να νοιώσω επηρεασμένος απ’ όλα αυτά γιατί πέρασαν. Δίκιο έχεις όπως δίκιο έχει κι ο καθένας που είναι έξω από όλα αυτά. Γιατί σκέψου πως περνάν όλες εκείνες οι ώρες που η αίσθηση η κατάσταση η ανάγκη και η επιθυμία. Ζητούν κάτι πιότερο απ’ το μέτρο και δεν μπορώ να ξεφύγω γιατί το μέτρο τώρα έγινε τρόπος ζωής και ετσιθελική επιβολή για κάθε τι. Δεν θέλω να με λυπηθείς ούτε και ζητώ από κανένα να με βοηθήσει με μια καλή κουβέντα. Κατάλαβε επιτέλους ότι δεν θέλω τον οίκτο κανενός ούτε ακόμη και του εαυτού μου. Πολλά «μη» κυριαρχούν στο καθετί που κάνω ή που θέλω να κάνω, και ζυγιάζω απ’ τη μια την ευθύνη κι απ’ την άλλη την ανάγκη. Ζω ανάλογα και αυτό σημαίνει πως η ζυγαριά γέρνει προς την ευθύνη. Ως πότε όμως; Βόηθαμε γιατί μόνο από σένα δέχομαι αλλά και θέλω βοήθεια. Γιατί ξέρω πως εσύ δεν το κάνεις από οίκτο αλλά από αγάπη. Μπορώ ανενδοίαστα να πω κάτι τέτοιο; Είναι σίγουρο ή θα σκοντάψει σε κάποιο τραγικά σοβαρό λάθος και τότε όλα θα καταστραφούν τελεσίδικα και ολοκληρωτικά, και θα πρέπει για μένα κάποια καινούργια αρχή; Και δεν πιστεύω πως θα υπάρξει για μένα δύναμη για κάποια καινούργια αρχή. Τα ξέρεις όλα αυτά τα έχουμε πει θα τα πούμε για μια ακόμη φορά όταν θα κρίνω σκόπιμο για μας και τότε οι αποφάσεις θάναι τελεσίδικες και οριστικές για την παρακάτω πορεία μας . Αναρωτιέμαι ήρεμα κι απλά θα αντέξεις άραγε την τελευταία εκείνη έκφραση ή θα σταθείς ανήμπορη να απαντήσεις. Και για μένα αυτό θάναι το τέλος. Γιατί ξέρεις πως αν σταθείς έστω και για μια στιγμή διστακτική θα προλάβω να αποφασίσω εγώ.