Για όλα τα αλάνια εκείνης της εποχής.....

Η πλατεία στην δεκατία του 60. Χώμα, στημένο σεντόνι το καλοκαίρι για ελεύθερο cinema. Γεννήθηκα το 1950 και μεγάλωσα πίσω απο το cine Αλίντα.Τις πιό ωραίες στιγμές της ζωής τις πέρασα απο την Ρουμπέση μέχρι την πλατεία του ΙΚΑ. Τι να πρωτοθυμηθώ? Το ξύλινο τοιχείο του Φοίβου που τις Κυριακές είχε 4 παιχνίδια που ξεκινούσαν στις 9 το πρωί και τέλειωναν στις 5 το απόγευμα? Του  Θόδωρου τα ποδοσφαιράκια, και όχι σφαιριστίρια έτσι τα ξέραμε εμείς? Τον Λάκη Λίσκα,τον Γιώργο Οικονόμου, τον Σπύρο Αναγνωστόπουλο,τον Νίκο Λίσκα,τον Μάκη τον γιατρό, και το θεικό jukebox!!!!Αρμένικα πολυκατοικίες απο τσίγκους και ελενίτ, σκέτο Madison Square Garden. Αλλά τα σουβλάκια από άλλο πλανήτη (άπαιχτα) τιμή 1,5 δραχμή.

Προσφυγικά Αγιο Σώστης, άλλη ιστορία και εκεί. Τρέχαμε όλοι οι γαμπροί εκεί, για καμιά πεθαμένη. Είχα μία που την έλεγαν Αγγελική. Αλλά η θεά ήταν η Ευα. Που πέρναγε έξω απο το καφενείο του Δερμέτζου του (Αλογομούρη),και μας έτρεχαν σε όλους τα σάλια. Α! ξέχασα να σας πω ότι ο Λυρης και ο Δερμέτζος ηταν οι γόηδες της περιοχής. Ο Τεο όταν μιλούσε στο τηλέφωνο με τις γυναίκες τις στόλιζε αλα γαλλικά, θέλαμε να γελάσουμε αλλά δεν μπορούσαμε για να μην μας χώσει τίποτα μπινελίκια και σε εμάς. Αλλά πάντοτε θα λέω ότι με όλους μας ήταν κύριος με Κ κεφαλαίο.

ΥΓ. Εφυγα το 1973 για την Σκωτία και την μεγάλη ζωή, Tull, Zepelin, Stones, Who, Floyd. Επιστροφή 1989 καλά να είμαστε.

Αθανάσιος Ψαρράκης