Ο ΦΟΙΒΟΣ

Η ομάδα της γειτονιάς μας ήταν ο Φοίβος. Την εποχή εκείνη οι διασκεδάσεις η ψυχαγωγία, όλα όσα θα μπορούσε κάποιος της ηλικίας μας να απολαύσει είχαν όλα ένα όνομα μια συνισταμένη ένα  αντικείμενο. Την ομάδα μας.

Ο Φοίβος λοιπόν ήταν η ομάδα της πλατείας του ΙΚΑ στο Νέο Κόσμο στην νότια άκρη του δήμου της Αθήνας. Ομάδα με εμφάνιση πράσινη και άσπρη (κανείς δεν είναι τέλειος), που κατά καιρούς είχε μια ρίγα στο στήθος διαγώνια, άλλοτε πράσινο παντελονάκι και άσπρη μπλούζα. Άλλοτε καταπράσινη εμφάνιση. Οι παίκτες της παιδιά απ’ τη γειτονιά εκεί τριγύρω ή λίγο παραπάνω. Είχε όμως και λίγους που έμεναν προς τη Δάφνη ή προς τη Λεύκα. Παιδιά του μεροκάματου τα περισσότερα σπαταλούσαν τον ελεύθερο μετά τη δουλειά χρόνο στις προπονήσεις που γινόντουσαν δυό φορές τη βδομάδα Τετάρτη και Παρασκευή, και τις άλλες ημέρες στα στέκια της γειτονιάς τα απογεύματα,  γιά ψυχολογική προετοιμασία για το ματς της Κυριακής  και φυσικά στην ευκαιρία που είχαν να νιώσουν λίγο σπουδαίοι καθώς οι πιτσιρικάδες έρχονταν να θαυμάσουν από κοντά τα είδωλά τους και να νιώσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους μέλη μιάς σπουδαίας παρέας.

Στην απάνω μικρή πλατεία εκεί που ενώνεται η Μπακνανά με την Ακροπόλεως βρισκόταν το καφενείο του Σύλλα. Στη Ρουμπέση απέναντι απ’ το γήπεδο το καφενείο ο Φοίβος και στην πλατεία πιο κάτω που ήταν το τέρμα του λεωφορείου το καφενείο ο Φοίβαρος. Ετσι λοιπόν τα στέκια  ήταν προδιορισμένα και μάζευαν το σύνολο των οπαδών της ομάδας όπου ανάμεσα στο τάβλι και τα χαρτιά γινόντουσαν περισπούδαστες αναλύσεις για τους αγώνες, και αποφασιζόντουσαν οι αποστολές στις άλλες έδρες των ομάδων που έπαιζαν στην ίδια κατηγορία. Η συνηθισμένη κατηγορία που αγωνιζόταν η ομάδα μας ήταν η Β Αθηνών και σπανιότερα η Α.