Ο Ταές λοιπόν σε κάθε του κίνηση άνοιγε τα χέρια σαν αγκαλιά και μόλις σταμάταγε τα έκλεινε, αυτό ήταν το κουσούρι του που σε κάποιον θύμιζε το άνοιγμα των φτερών από το παγώνι. Επειδή το παγώνι κάπου άκουσαν ότι λέγεται ταώς και επειδή η κατάληξη -ως δεν πήγαινε στην κουλτούρα του όχλου άλλαξε στην πιο οικεία κατάληξη –ες κι έτσι ο συμπαθής έφορος υλικού, ούτε που θυμάμαι το όνομά του, από τότε που τον γνώρισα τον φώναζαν Ταέ. Φυσικά είχε αποδεχθεί πλήρως την επωνυμία και καμιά φορά εμάς τους μικρούς μας φοβέριζε όταν τον φωνάζαμε κύριε Ταέ, λέγοντας ότι το όνομά του δεν πάει με το κύριος. Αυτός φρόντιζε να έχουμε ρούχα για το ματς, μπάλες στο γήπεδο. Ενας καλοσυνάτος άνθρωπος στο Νέο Κόσμο της δεκαετίας του 60 και ένα ευρηματικό παρατσούκλι που παρέμεινε διαχρονικά και τον έκανε γνωστό σε όλη την περιοχή σε σημείο τέτοιο που σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό του όνομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου