ΛΕΡΟΥΑ 14

Ποιοι ήταν όμως οι ιδιοκτήτες οι νόμιμοι διαχειριστές του μικρού αυτού καταφυγίου των χρόνων της χούντας και των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης. Ιδιοκτήτες,  λέξη αναντίστοιχη με τον κοινοβιακό τρόπο λειτουργίας του μικρού υπογείου χώρου. Ο χώρος που εκφράστηκαν όλων των μορφών οι παρεμβάσεις. Αισθητικές, θεατρικές, ποιητικές, φιλολογικές, μουσικές, πολιτικές, και φυσικά αισθηματικές, σεξουαλικές, φιλικές. Ο χώρος που τα πιο πολλά συναισθήματα που έρχονται στην ηλικία αυτή φιλοξενήθηκαν μέσα του.

Ο Γιώργος, και ο Δημήτρης, ο Μήτσος κι ο Γιώργος αν προτιμάτε.

Η σχέση με τα παιδιά αυτά ξεκίνησε αρχές του 71 όταν στη γωνία Τζεβά και Σουλιωτών το παλιό σπίτι του Γιάννη του Κουτσού του συμπαθέστατου αυτού γερόμαγγα, νοικιάσθηκε από τους φίλους μας που ήρθαν στην Αθήνα από τους τόπους καταγωγής τους  για τις Πανεπιστημιακές τους σπουδές. Ο Γιώργος σπούδαζε στην ΑΣΟΕΕ κι ο Μήτσος στην ΠΑΣΠΕ.

Η τυχαία γνωριμία τους με  τον Γιάννη τον Κόντο που έμενε στην πολυκατοικία απέναντι, και το ενδιαφέρον που έδειξε για ένα σπουδαίο βιβλίο που έπεσε στα χέρια του το περίφημο Τάδε Εφη Ζαρατούστρας ή όπως ο νεαρός τότε Γιάννης μας είπε «Τ’ αδέρφι ο Ζαρατούστρας»,  αποτέλεσε την αφορμή να έρθουμε σε επαφή με τα παιδιά και να ξεκινήσει η γνωριμία, η βαθειά φιλία που μέσα από τόσα χρόνια  παραμένει μέχρι σήμερα, και στις μηνιαίες συναντήσεις μας στα Λιόδεντρα ή στον Πιτσικάλη του Μήτσου του Μαντρά  έχουμε τόσα να θυμηθούμε, να πούμε, να κάνουμε απολογισμό της πορείας που τότε αποφασίζαμε και σήμερα πιά προσδιορισμένη βαλμένη σε πλαίσια περιμένει να δει πόσο κοντά ή μακριά είναι από κείνη που οραματιστήκαμε.

(pt2)