Το τραπεζάκι δίπλα στον τοίχο προφύλασσε απ΄τη μια μεριά τους παίκτες όμως δεν άφηνε χώρο σε όλο τον κόσμο που ήθελε να παρακολουθήσει την τιτανομαχία ανάμεσα σε δυό άσπονδους φίλους και γείτονες τον Σάκη και τον Μιχάλη στις μυθικές παρτίδες τάβλι που έδιναν σε τακτική βάση. Το μπαράκι μας άρχιζε να γεμίζει κόσμο καθώς έρχονταν το βραδάκι, και μετά τις πρώτες κουβέντες με τον καφέ στο χέρι διαμοιραζόμασταν σε δυό ομάδες και σκύβαμε πάνω απ’ τους μονομάχους που έπαιζαν το γαλατομπούρεκο στα ζάρια.
Ο Σάκης ψηλός, αδύνατος με το κατσαρό μαλλί του με ένα χαμόγελο που σε «αποπροσανατόλιζε», και ο Μιχάλης με το σακκάκι του αδύνατος ολυμπιακός, παίχτης γενικά, με την εφημερίδα το φως των σπορ στη μασχάλη και πειράγματα στοχευμένα στον αντίπαλό του, και υποτιμητικά με χαρακτηριστική προφορά «έλα βρε αγόρι μου!!!».
Ο ένας επιθετικός και ανυπόμονος ο άλλος μεθοδικός με τον αέρα του σπουδαίου. Το ζάρι όταν ήθελε το Σάκη έφερνε γρήγορα εκνευρισμό στο Μιχάλη κι όταν απ’ την άλλη κέρδιζε ο Μιχάλης ο Σάκης τριβόταν στην καρέκλα του έτοιμος για κοπάνα.
Δύο πράγματα ήταν ικανά να διακόψουν την παρτίδα, για τον Σάκη η προβολή στην τηλεόραση του «Αγνωστου Πόλεμου» και για το Μιχάλη το σχόλασμα της κοπέλας του απ’ το σχολείο που δεν διαπραγματευόταν για τίποτε να μην τη συνοδέψει κουβαλώντας την τσάντα της. Όταν τέλειωναν τα παραπάνω μπορεί η παρτίδα να επαναλαμβανόταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου