Κάλαντα

Δεκαετία του 60. Ο Νέος Κόσμος μια γειτονιά. Τα σπίτια μικρά χαμηλοτάβανα με την αυλή και τον κήπο, μερικά διώροφα με σκάλα εξωτερική. Προς τη Νέα Σμύρνη οι προσεγμένες μονοκατοικίες με τους περιποιημένους κήπους και τους μεγάλους δρόμους, και κάτω από τη λεωφόρο Συγγρού, η Καλλιθέα με την άψογη ρυμοτομία της και τις μονοκατοικίες που άρχιζαν απ’ τα νταμάρια και κατέβαιναν μέχρι την παραλία στις Τζιτζιφιές. Εκεί που σήμερα είναι η Θησέως ο Ιλισός κατηφόριζε προς τη θάλασσα χωρίζοντας την περιοχή στα δύο. Η δική μας περιοχή που "επιτρεπόταν" να πούμε τα κάλαντα άρχιζε από την πλατεία του ΙΚΑ κατέβαινε στη Νέα Σμύρνη μέχρι το γήπεδο και από την οδό Δαβάκη μέχρι την πλατεία κάτω και επιστροφή ανάμεσα από τους δρόμους της Καλλιθέας μέχρι τη Χαροκόπου και πέρασμα στον Άγιο Σώστη και ολοκλήρωση της διαδρομής στην πλατεία απ’ όπου ξεκινάγαμε. Εκεί ήταν και το σημείο συνάντησης με τις ομάδες από τις άλλες γειτονιές όπου άρχιζαν πολλές και περίεργες διαδικασίες στη διαχείριση των λίγων χρημάτων που ο καθένας είχε κερδίσει.