ΤΟ ΜΠΑΡΑΚΙ ΜΑΣ

Ας γνωρίσουμε λοιπόν το στέκι που ήταν για όλους το σημείο συνάντησης από το μεσημέρι μέχρι τα μέσα της νύχτας κάθε μέρα για πολλά χρόνια.

Στη θέση του σήμερα είναι το Everest. Το τέλος της δεκαετίας του 60 όταν η πολυάριθμη ομάδα της γειτονιάς εμπλουτίστηκε από τους νεαρούς φοιτητές της Παντείου, που ψάχνοντας για σπίτι κοντά στη σχολή τους, ήρθαν στη γειτονιά μας που είναι πολύ κοντά στη σχολή αυτή φέρνοντας μαζί τους εμπειρίες καινούργιες, τρόπο ζωής διαφορετικό, κοινές όμως επιδιώξεις και επιθυμίες που γρήγορα θα εύρισκαν ισορροπίες και διέξοδο στην πλούσια σε αισθήματα ζωντανή νεανική συντροφιά του Αη Γιώργη.

Τα απογεύματα που όλοι είχαμε με τον ένα ή άλλο τρόπο τελειώσει ότι έπρεπε να τελειώσουμε πριν αρχίσουμε να προγραμματίζουμε για το βράδυ ότι ο καθένας μας σκαρφίζονταν,  ξεκίναγε ο καθένας  το δρόμο από τη δική του αφετηρία που οδηγούσε στο μέρος της καθημερινής μας συνάντησης.

Το μπαράκι του Μένιου, ένα γραφικό κλασσικό καφενεδάκι με αρκετά τραπεζάκια έξω και κάμποσα ακόμη μέσα το δούλευε η οικογένεια του Τύρου, η μητέρα του ο πατέρας του και ο μικρότερος αδερφός. Θαμώνες όλοι εμείς…

Στη συνέχεια το καφενεδάκι αυτό άλλαξε ιδιοκτήτη πέρασε στον Χρήστο και στον κυρ Κώστα που συνέχισαν να κρατούν τη συντροφιά στα τραπεζάκια του, για πολλά ακόμη χρόνια μέχρι που για πολλούς από εμάς ο στρατός έφερε μια μεγάλη περίοδο απουσίας…