ΛΕΡΟΥΑ 14

Θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέκληση πριν συνεχίσω το χρονικό.

Μεγαλώνοντας με την παρέα των αγοριών της εποχής εκείνης όταν έχεις μεγαλώσει με παρόμοιο τρόπο μέσα σε οικογένειες με την ίδια πανω κάτω δομή, με τα ίδια πάνω κάτω ήθη βγαίνεις στο δρόμο που για όλους είναι σχολείο  και αποφασίζεις που θα πας και με ποιόν. Οι επιλογές σχεδόν ίδιες. Οι διαφορές σχεδόν ανύπαρκτες, έτσι ο δρόμος το σπουδαίο αυτό σχολείο γίνεται δρόμος κοινός που τον μοιραζόμαστε όλοι με το ίδιο μερίδιο παίρνοντας ο καθένας μας ότι και όσο από το μερίδιο του επιθυμεί, κρατώντας όποιο κομμάτι θέλει για τον εαυτό του και μοιράζοντας στους υπόλοιπους ή μοιραζόμενος μ’ αυτούς ένα άλλο εξίσου μεγάλο ή μικρό κοινό μερίδιο.  Η παρέα του σινεμά, η παρέα του γηπέδου, η παρέα των πάρτυ, η παρέα των πολιτικών αγώνων, είχε άλλοτε άλλη σύνθεση, ο πυρήνας όμως ήταν πάντα ο ίδιος. Εβγαινε η σκέψη να πάμε σινεμά και οι σινεφίλ έκαναν την ομάδα τους και πήγαιναν. Ολοι όμως γύριζαν στον ίδιο χώρο όπως και τώρα. Κοινές πορείες κοινές αγάπες, κοινές αγωνίες, και από μια κοντινή απόσταση να βλέπεις τους συνταξιδιώτες να κάνουν το δικό τους οδοιπορικό και μέσα απ’ αυτό να βλέπεις το δικό σου.

(Pt 3)