Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο η ανθρώπινη φύση από ένα ήσυχο μέρος να καταλαγιάσει κουρασμένη απ’ τον αγώνα και ταλαίπωρη απ’ τις αισθήσεις του άγχους και της αγωνίας. Να ξαπλώσει απαλά στο χάδι κάθε αύρας και γερτά στο σούρουπο να αγναντέψει πέρα βαθειά στο πέλαγο στους δρόμους που φέρνουν τα θαλάσσια ξύλα από το ένα λιμάνι στο άλλο. Πόσο όμορφα νιώθω. Κι είναι κι αυτό λογική συνέπεια του τρόπου ζωής που διάλεξα κι ακόμη περισσότερο εκείνου που μου χάρισε η ησυχία του μαγευτικού τούτου νησιού.
Ο Μανολιός πέρασε και με χαιρέτησε με την βαριά νησιώτικη προφορά του. Καλός κι αγαθός, γιγαντόσωμος δίνει μια δική του γνωριμία στο κάθε τι και με μια αφέλεια χαρακτηριστική ζει κάθε στιγμή όπως έρχεται και δεν προσπαθεί να αλλάξει τίποτε. Όλα γι αυτόν είναι προκαθορισμένα. Οι ώρες της δουλειάς της ξεκούρασης της διασκέδασης ακόμη και του καιρού οι παιχνιδιάρικες αλλαγές είναι προκαθορισμένες. Μόνο καμιά φορά που όλα ανακατεύονται σε κάποιο όμορφο μεθύσι παρέα με κάποιους ξένους μόνο τότε είναι που δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του ή τη συνέχεια κι αντιμετωπίζει το καθετί με ένα χαμόγελο γεμάτο αφέλεια και καλοσύνη. Μας έφερε μια τεράστια καβούρα προχτές για μεζέ όταν πίναμε και ύστερα δυό χταπόδια, καλός μεζές κι αφήσαμε το οινόπνευμα να κυλήσει ζεστό στις φλέβες για να κάνει το πρόσωπο κόκκινο απ’ τη χαρά και την ανεμελιά τόσων και τόσων που παρέμεινα πίσω.
Αφήσαμε όλοι πίσω δουλειές οικογένειες πρόσωπα και διάφορες καταστάσεις και τώρα χωρίς άγχος χωρίς σκέψεις και προβλήματα για να ζήσουμε κάτι αλλιώτικο αρχίσαμε μια καινούργια ζωή δοσμένοι σε τούτο το μέτρο που μας παρείχε τούτο το μικρό νησάκι που χωμένο μέσα στην απεραντοσύνη των Κυκλάδων προσπαθεί να ζήσει και στην προσπάθεια του αυτή το βοηθάμε και μείς θέλοντας και μη με την παρουσία μας.Πόσο γλυκό το απόγευμα ήρθε και σήμερα να φέρει τη γαλήνη και την ηρεμία στην καρδιά και στη σκέψη, για να μπορεί να φέρει σε πέρας το έργο που ανέλαβε να τελειώσει εδώ στις απόκρημνες παρυφές που φέρνουν απ’ τη χώρα στο λιμάνι στη θάλασσα. Μερικά γαϊδούρια που έχουν αναλάβει το έργο της μεταφοράς του κόσμου και των πραγμάτων απ’ το λιμάνι στο χωριό στέκονται ήσυχα στη σκιά και περιμένουν τρώγοντας το λιγοστό σανό. Τέλεια αντίθεση εδώ. Τα ζώα κι η θάλασσα, ένας περίεργος συνεταιρισμός πραγμάτων, ζωής και θέσης σε μια αρμονική αντίθετη ροή. Κάπου αλλού θα μπορούσαν να φαίνονται περίεργα. Θα γίνονταν ίσως μια σιωπηλή επανάσταση. Όμως εδώ είναι τόσο υποφερτά και μάλιστα μπορώ ανενδοίαστα να πω όμορφα. Ευχαρίστησα καθετί που συντέλεσε να βρεθώ εδώ και χωρίς έγνοια βάλθηκα να ζω έντονα κάθε συγκίνηση που θα μου χάριζε η καινούργια ζωή κι ας ήταν σύντομη. Παρακεί μερικοί ξένοι κάθονταν αμίλητοι και απολάμβαναν το απόγευμα που έπεσε και σήμερα τρυφερά νοσταλγικό.
Γ.Λ.
