Καλοκαίρι του 72, σε ένα από τα ομορφότερα νησιά του αρχιπελάγους. Η σκηνή στην μοναδική disco του νησιού. Η λειτουργία της από τρείς Νεοκοσμίτες η ιστορία της οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά του επιχειρείν εκ των ενόντων, ή με άλλα λόγια επιχείρηση άρπα κόλα. Το καταπληκτικό βέβαια όπως θα έλεγαν και έγκριτοι οικονομολόγοι ήταν η μοναδικότητα, το μονοπώλιο, με ότι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική διάσταση, ή την «κονόμα» ‘όπως θα έλεγε κάποιος πολύ πιο πεζός…
Αλλά ας έρθουμε στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από το περίφημο «The Big Greek Kamaki". Μάλιστα αγαπητοί μου φίλοι το περίφημο καμάκι της χρυσής δεκαετίας του 70. Εμείς μόλις είχαμε τελειώσει το φοβερό μας Εκτο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και αφού είχαμε «εισέλθει» στις σχολές της προτίμησής μας μετά από την τιτάνια προσπάθεια των δυό τελευταίων χρόνων είχαμε αποφασίσει, πως για τα επόμενα δυό χρόνια θα τα γράφαμε όλα κανονικά και θα προσπαθούσαμε να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο των εισαγωγικών και ει δυνατόν με το παραπάνω. Οι σπουδές ας περίμεναν και λίγο. Ετσι λοιπόν έκαστος εξ ημών διάλεξε τον προσωπικό του δρόμο που τη φορά αυτή δεν είχε μαθησιακά χαρακτηριστικά με την έννοια του διαβάσματος. αλλά τα χαρακτηριστικά της πραγματικής ζωής, και ιδιαίτερα της επιδρομής για την εκμάθηση και κατάκτηση του ωραίου φύλλου. Να λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τους συμμαθητές και φίλους που ξεκινάγαμε τον καινούργιο και πολύ σημαντικό αυτό δρόμο. Και το άλλο φύλλο; Το ωραίο φύλλο που μας βασάνιζε ανελέητα στα δυό τελευταία χρόνια της έντονης προσπάθειας που ήταν; τι ήταν; τι πίστευε; Τι περίμενε;
